WAAR sta jij nu? Deel 4 |Platgeslagen contacten of niets te klagen?

Mis jij het ook zo? Ik heb niets te klagen hoor; gezondheid bij mij en mijn naasten prima in orde, geen zorgen over mijn financiën, mijn dagelijks leventje kabbelt rustig door en de kids doen het uitstekend onder het thuisonderwijs. En toch… heb ik er last van.

Waarvan zal je denken?

Ik mis het persoonlijke contact, het dansen samen, de netwerkbijeenkomsten, het op bezoek gaan bij klant en bedrijf. Maar bovenal mis ik het dat ik iemand niet goed in de ogen kan kijken. Ik draai er niet om heen, de gedachte dat dit onze nieuwe werkelijkheid gaat worden houdt me bezig.

Een expert in opvoeding zei mij eens; elk kind heeft 12 knuffels per dag nodig voor een gezonde emotionele ontwikkeling, bij 9 stagneert het, en bij 6 komt het tekort. Wij, mensen, zijn sociale wezens. Aanraking en fysiek dichtbij contact is een noodzaak voor ons bestaan.

Een halve vierkante meter contact

In een persoonlijke ontmoeting zit veel meer opgesloten dan alleen het geven van aandacht. Het contact via Zoom en MS Teams is een prachtig en praktisch alternatief, maar is 2-dimensionaal. In een persoonlijke ontmoeting ervaar je meer dan alleen het gesprek. Bewust of onbewust, wij mensen lezen lichaamstaal. Zien of iemand met zijn vingers frunnikt, zich ontspant, of letterlijk afstand neemt. Video-calling dwingt je binnen een halve vierkante meter te blijven, je te concentreren op het scherm, en sterker nog… het maakt je continu bewust van eigen gedragingen in het gesprek. Dat plukje haar wat niet goed zit, of we wel helemaal in beeld zijn, het leidt vreselijk af.

Energie en eenzaamheid

Aandacht voor de ander betekent oprechte aandacht, niet afgeleid door allerlei restricties van dat scherm. In persoonlijk contact ervaar je ook energie. Gecreëerd door de omgeving, het bewegen, en emoties die de omgeving bij iemand oproept. Als ik met een opdrachtgever door zijn bedrijfspand loop zie ik zijn trots en passie voor wat hij doet. Ik zie hoe hij omgaat met zijn werknemers, wat hem bezighoudt, of hij op details let, waar zijn aandacht naar uit gaat. Het is de energie die ik voel. De energie die in ons zit, in onze omgeving en exponentieel groeit door het te delen, vooral bij grotere groepen.

In contact met elkaar worden we compleet, worden we geïnspireerd, getriggerd en gemotiveerd. Zonder de ander hebben we geen bestaansrecht. Ga maar na, met wie vieren wij onze successen, geluksmomenten, Kerst en verjaardagen? Wat is onze grootste angst op ons sterfbed, groter nog dan sterven met pijn? Inderdaad! Dat je eenzaam en alleen zal sterven.

In “top five of ‘The regrets of the dying’ van Bronnie Ware wordt niet voor niets door mensen op hun sterfbed gezegd dat ze spijt ervan hebben dat ze niet meer contact met hun vrienden hebben onderhouden in hun leven.

Ook Steve Jobs benadrukte op zijn sterfbed het belang van intieme sociale relaties.
“Ik bereikte het toppunt van succes in de zakenwereld, in andermans ogen is mijn leven een toonbeeld van succes. Afgezien van mijn werk heb ik echter weinig vreugde. Uiteindelijk is rijkdom slechts een feit van het leven waar ik aan gewend ben.
<…>
Daarom .. Ik hoop dat je je het realiseert, wanneer je maatjes, vrienden en oude vrienden, broers en zussen hebt, met wie je chat, lacht, babbelt, liedjes zingt, en praat over noord-zuid-oost-west of de hemel en aarde, …. Dat is echt geluk!!”

Maar hoe dan?

Corona leidt tot emotionele armoede

Als we gaan naar een maatschappij waar 1,5 meter de norm wordt voor de komende tijd, wordt aanraking en direct persoonlijk contact schaarster en gekunstelder. In hele grote groepen bij elkaar komen misschien wel niet meer mogelijk. Daarmee ontnemen we onszelf een mogelijkheid tot ontlading, ontspanning en inspiratie. Er ontstaat schaarste in oplaadpunten. Afstand nemen wordt dan voor ons bepaald. En daarmee verliezen we ons gevoel van vrijheid. En dat alles ervaren we samen en individueel als een verlies. Een trauma ligt op de loer.

Bij verwerking van trauma en verlies maakt het rouwprocesmodel van Kubler Ross inzichtelijk waar je staat in jouw proces. Het beschrijft de 5 fasen die men doorloopt na een traumatische ervaring of verlies.

Het begint met Ontkenning wat je helpt om de waarheid gedoseerd tot je te nemen. Daarna gaan we door de fasen van protest en boosheid wat vervolgens ons de kracht geeft om te vechten. Een andere reactie kan zijn dat we met ons zelf in onderhandeling gaan. Door ons zelf doelen te stellen en beloftes te doen. Voor ‘als straks de Corona-maatregelen weer voorbij zijn”.Als protesten, onderhandelingen, tegenaanvallen, etc. niet helpen en de werkelijkheid zich aan ons opdringt treden vaak sombere gevoelens en verdriet op. Deze fase ervaren we vaak als het dieptepunt, waar de tranen niet meer tegen gehouden kunnen worden. Maar het is in deze fase dat, met de tranen, de energie weer gaat stromen. Met het lozen van al die tranen ontstaat er een opgeruimd hart. Na verloop van tijd ga je inzien dat de nieuwe werkelijkheid is wat hij is. Hierdoor ontstaat nieuwe ruimte om plannen te ontwikkelen, weer te genieten van wat er wel nog is, ervaar je veerkracht en initiatief en kun je verder.

Gezond door het Corona-tijdperk

Het is heus niet zo dat we nu samen allemaal een flink potje moeten gaan zitten huilen. De intensiteit en volgorde kan voor iedereen en elke situatie anders verlopen. Het is ook niet zozeer van belang dat je alle fasen doorloopt. Maar mocht je het gevoel hebben dat je de energie en inspiratie mist om nieuwe dingen op te pakken sta dan eens stil bij wat de Corona-maatregelen voor jou betekenen. De kunst is om het niet te lang te blijven ontkennen en als je weerstand, boosheid en verdriet voelt, deze de ruimte te geven. Ze hebben je wat te vertellen.

Stel jezelf daarom eens de volgende vragen:

Stap 1

• Wat zie ik gebeuren?
• Wat vind ik ervan?
• Wat voel ik erbij?

Voel je weerstand, boosheid, verdriet of somberheid? Mooi, dat gaat je iets vertellen. Blijf jezelf vragen stellen – zie stap 2

Stap 2
– Wat heeft die weerstand/boosheid/verdriet mij te vertellen?
– Wat had ik anders gewild?

Zo ja
Kan ik er iets aan veranderen?
Antw.: Ja?

Verander wat je kunt veranderen
Antw.: Nee?

Volg stap 3

Stap 3

Wat had ik liever gezien?

Gaat dit gebeuren?
Antw.: Nee?

– Wat heb ik nodig om het los te laten?

Stap 4

– Wat is mijn nieuwe werkelijkheid?
– Wat heb zijn mijn mogelijkheden?
– Wat heb ik te bieden?
– Wat wil ik bieden?
– Wat ga ik bieden?

Het is 03-05-2020. De nieuwe werkelijkheid wordt echter en echter. Hierdoor leiden we collectief verlies en het is voelbaar. Waar ik een paar weken geleden nog dacht, dit gaat voorbij, met een paar weken kan ik de draad weer oppakken, realiseer ik mij nu dat er voor langere tijd dingen echt gaan veranderen. Opeens raakt mij dit veel meer dan ik had verwacht. Waar ik eerst nog in de ontkenning en weerstand zat, realiseer ik me nu dat ik in actie moet komen. Na moet gaan denken over een Online aanbod voor workshops of andere manieren om mijn missie te verwezenlijken. Want vitaal werken en werkgeluk is belangrijker dan ooit geworden. Maar niet direct. Eerst geef ik toe aan mijn ‘verdriet’ over het verlies. Het mag er zijn zodat ik het kan verwerken. Omdat ik weet dat deze gevoelens er mogen zijn omdat ze mij iets te bieden hebben. Omdat ik weet dat dit mij sneller door het veranderingsproces brengt. Zodat ik daarna makkelijker kan ‘shiften’ en Boven de Lijn kan zijn. Waar ik vanuit mijn ‘Full body yes’ ja zeg tegen mijn nieuwe werkelijkheid bij VitaalWerktBeter.

Laat me weten; wat heb jij nodig om Boven de Lijn te komen en werkgeluk te ervaren?

Bel me gerust voor een sparringsessie | 06-42145415