WAAR STA JIJ NU? deel 6 | Ik ben, dus ik besta.

Waar heb ik op gewacht? Tot we Corona achter ons konden laten en ik in jubelstemming kon schrijven over alle plezierige dingen die WEL weer kunnen. Dat zal het geweest zijn. Maar hé, het is nog niet over en we leven wel gewoon door. Dus waar sta ik dan elke dag voor op? Wat geeft zin aan mijn leven?

Elke ochtend kijk ik in de spiegel en zie ik mij zelf. Ik zie maar een deel van mijzelf. Namelijk dat wat ik zie door MIJN ogen. En door het videobellen kijken we tegenwoordig nog veel meer naar onszelf.

En ik moet bekennen dat het me even gekost heeft om niet steeds naar mijn eigen beeld te kijken. Zit mijn haar wel goed, hoe kom ik over, wat geeft mijn gelaatsuitdrukking weg. Het lijkt wel een gratis cursus acteren, inbegrepen bij een ZOOM abonnement.

Op zolder kwam ik een doos met oude brieven en kaarten tegen. Van vrienden, dierbaren en geliefden uit een vorige eeuw. Terwijl ik ze lees waan ik me weer in die tijd en voel ik me weer die twintiger. Het geeft een beeld van hoe ik toen was, of eerlijk gezegd wat ik toen deed en wat mensen toen van me vonden. Welk effect ik op ze had en wat dat teweegbracht.

Mensen om je heen zijn je spiegel. Ze laten je alle kanten van jezelf zien. In zoveel verschillende facetten, vanuit zoveel invalshoeken. Ze zoomen in op dat deel van jou wat je zelf onderbelicht laat. Het is als kunst en goede muziek. De abstractie geeft je ruimte om er je eigen interpretatie aan te geven, en gelijke tijd vertelt de kunstenaar zijn verhaal. Afhankelijk van wat jij aan kunt of in welke Mood je bent zie, hoor, ervaar je wat op dat moment wat belangrijk is voor jou. Daarom hebben we elkaar nodig, Daarom heeft die ander jou zo nodig. Je bestaan op zich geeft dus al zin aan jouw leven.

Opeens realiseer ik me dat de vraag als ‘wat geeft zin aan mijn leven’ een hele andere wordt als je bestaan op zich al zin heeft. Dan wordt de vraag namelijk: ‘waarom geeft het leven zin aan mijn bestaan?’

Voor mij heeft bestaan zin als ik samen met andere mensen expressie kan geven aan mijn bestaan. Door muziek, dansen, zingen, sporten, eten, samen praten, lachen, huilen en me in verschillende sferen te begeven. Voor mij heeft het bestaan zin als ik weet dat anderen ook van hun bestaan genieten. Zich vitaal voelen, vol levensenergie.

Ik besta in het contact met anderen. Aanraken en ontmoeten kan voorlopig nog niet. Maar ik kan wel mijn gevoelens delen op papier. Mijn emoties uiten via muziek, een herinnering oproepen via foto’s. In contact zijn via telefoon of een appje.

Ik vind het echt niet leuk om op afstand te leven. Sterker nog, het is regelmatig “drie keer niets”. Maar er zijn lichtpuntjes, tijdelijk, via andere manieren van contact. Mijn brieven zijn een mooi gegeven ervan. En wat me het meest in die brieven raakte is dat mensen door de brieven lieten zien dat ze mij zien zoals ik in life contact ben. Welke energie het geeft, welke indruk ik achterlaat, welk plezier ze aan mij beleven. Met de brieven laten ze me weten dat ze om me geven, me missen en dichter bij me zouden willen zijn. Brieven op afstand zijn een teken van hoop en een vooruitwijzing naar mooi en écht contact.

Dus houd contact op verschillende manieren. Met je eigen innerlijk en de ander. Deze tijd gaat ooit over en dan kun je vertrouwen op de effort die je je besteed hebt aan het contact op afstand. Zie het als een belofte voor echt contact in de toekomst.

Ik kies en besluit!

Ik stuur vanaf nu elke week een kaartje vol gekriebeld tot er geen wit meer over is. Aan mijn dierbaren, vrienden en geliefden. Ik dans in mijn woonkamer en geniet van de natuur. Ik ga geniet van het leven en koester ondertussen het gemis en de herinneringen. En de memoires uit een vorige eeuw. Niets zal mij ervan weerhouden om een voorschot op de toekomst te nemen.

Meer weten, mail of bel me! | 06-42145415